Rodzaje protez zębowych całkowitych
Protezy zębowe całkowite wykonuje się z różnych materiałów, takich jak akryl (PMMA), tworzywa termoplastyczne czy kompozyty, a także z użyciem technik analogowych i cyfrowych (m.in. wyciski czynnościowe, skanowanie, CAD/CAM). Zęby sztuczne w protezach mogą być wykonane z akrylu, kompozytu lub ceramiki. Dzięki temu możliwe jest dopasowanie uzupełnienia do indywidualnych warunków anatomicznych i czynnościowych jamy ustnej.
Współczesna protetyka oferuje różne rozwiązania, w tym protezy całkowite akrylowe osiadające, stosowane klasycznie przy bezzębiu, protezy zębowe elastyczne wykonane z tworzyw termoplastycznych, które pozwalają na ograniczenie stosowania metalowych elementów retencyjnych, a także protezy całkowite stabilizowane na implantach, zapewniające dodatkowe podparcie i lepszą funkcjonalność.
Proces ich przygotowania obejmuje wykonanie precyzyjnych wycisków czynnościowych, analizę modeli diagnostycznych oraz ścisłą współpracę lekarza stomatologa z technikiem dentystycznym. Kluczowe znaczenie ma także właściwe zaplanowanie okluzji i równowagi mięśniowej, aby odtworzyć naturalne warunki żucia i wymowy.
W Medicus-Dent Samo Zdrowie każdy etap leczenia protetycznego realizowany jest zgodnie z aktualną wiedzą medyczną i obowiązującymi standardami.
Protezy overdenture – stabilność i komfort
Jednym z nowoczesnych rozwiązań w protetyce są protezy overdenture, mocowane na implantach lub zachowanych korzeniach zębów. Łączą one cechy klasycznej protezy ruchomej z dodatkowymi elementami retencyjnymi, które poprawiają utrzymanie uzupełnienia w jamie ustnej. Dzięki zastosowaniu zatrzasków, belek lub zasuw, proteza całkowita pozostaje stabilniejsza, siły żucia rozkładają się bardziej równomiernie, a ryzyko jej przesuwania się zostaje ograniczone.
Protezy zębowe overdenture znajdują zastosowanie w różnych sytuacjach klinicznych, a ich rodzaj jest indywidualnie dopasowywany do warunków anatomicznych pacjenta. Mogą być stosowane w przypadku bezzębia całkowitego, jak również przy bezzębiu częściowym, gdy pacjent zachował jeszcze kilka korzeni zębów, które mogą pełnić funkcję filarów (np. po leczeniu endodontycznym). Kolejnym wskazaniem są sytuacje, w których pacjent posiada implanty – zamiast pełnej rekonstrukcji stałej stosuje się wówczas protezę ruchomą stabilizowaną na 2–4 implantach, najczęściej w żuchwie. Zachowane korzenie lub implanty spowalniają proces zaniku kości wyrostka zębodołowego, co poprawia warunki utrzymania protezy i zwiększa komfort jej użytkowania.
Proces wykonania protez zębowych obejmuje diagnostykę, wyciski lub skany, planowanie oraz etap laboratoryjny, realizowany we współpracy lekarza stomatologa i technika dentystycznego.
Rozważasz wykonanie implantów?
Możesz zapisać się na wizytę osobiście, telefonicznie lub przez formularz kontaktowy tutaj.
Proteza całkowita szczęki i żuchwy — najważniejsze różnice
Uzupełnienia protetyczne wykonywane dla górnego i dolnego łuku zębowego różnią się zarówno budową, jak i warunkami klinicznymi utrzymania. W przypadku protezy całkowitej szczęki ważna jest duża powierzchnia styku z podłożem protetycznym, obejmująca m.in. podniebienie. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie tzw. efektu ssącego, który pomaga w utrzymaniu i stabilizacji protezy. Natomiast w żuchwie warunki anatomiczne są mniej korzystne, a utrzymanie protezy trudniejsze, ponieważ powierzchnia podparcia jest mniejsza, dno jamy ustnej i przyczepy mięśni są bardziej ruchome, a obecność języka dodatkowo ogranicza przestrzeń dla protezy.
Te różnice wymagają odmiennego podejścia podczas pobierania wycisków czynnościowych, kształtowania brzegów protezy i planowania okluzji. W obu przypadkach protezy zębowe muszą być dostosowane do indywidualnych warunków pacjenta, tak aby odtwarzały funkcję żucia i umożliwiały prawidłową wymowę.
Adaptacja i higiena protezy całkowitej ruchomej – jak się przyzwyczaić i jak dbać o protezę?
Noszenie protezy całkowitej ruchomej wiąże się również z okresem przyzwyczajania się. Mięśnie policzków, warg i języka stopniowo uczą się współpracować z protezą, aby pomagać w jej utrzymaniu. Proces adaptacji do protezy całkowitej może potrwać od kilku dni do kilku tygodni. W tym okresie pomocne są proste ćwiczenia, takie jak czytanie na głos, które pozwala przyzwyczaić aparat mowy do nowego uzupełnienia. Warto także żuć niewielkie kęsy pokarmu po obu stronach jednocześnie, aby równomiernie obciążać protezę, a podczas mówienia i połykania świadomie dociskać ją językiem lub wargami, co sprzyja utrwalaniu prawidłowych nawyków mięśniowych.
Należy pamiętać, że w pierwszych tygodniach noszenia protezy całkowitej konieczne są wizyty kontrolne u stomatologa. Lekarz ocenia dopasowanie uzupełnienia i w razie potrzeby dokonuje jego korekty. Jest to szczególnie ważne, ponieważ źle przylegająca proteza może powodować ucisk, podrażnienia błony śluzowej, a także utrudniać jedzenie i mówienie. Regularne kontrole pozwalają zapewnić pacjentowi komfort i prawidłowe funkcjonowanie protezy.
Równie istotna jest codzienna higiena protezy całkowitej. Uzupełnienie powinno być dokładnie czyszczone specjalną szczoteczką i preparatami przeznaczonymi do protez, a po zdjęciu przechowywane w suchym lub zwilżonym pojemniku, zgodnie z zaleceniami lekarza. Protezę należy płukać po każdym posiłku, aby usuwać resztki jedzenia i zapobiegać namnażaniu się bakterii oraz grzybów. Regularne dbanie o czystość protezy nie tylko przedłuża jej trwałość, ale także chroni zdrowie błony śluzowej jamy ustnej.
W niektórych przypadkach pomocne może być stosowanie kleju do protez. Preparaty te zwiększają przyczepność protezy całkowitej, poprawiając jej stabilność w jamie ustnej. Mogą być szczególnie przydatne w początkowym okresie adaptacji, przy zwiększonej ruchomości protezy żuchwy lub gdy warunki anatomiczne (np. zanik kości wyrostka zębodołowego) utrudniają prawidłowe utrzymanie uzupełnienia. Klej powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami stomatologa – nie zastępuje on korekty czy wymiany protezy, a jedynie wspiera jej utrzymanie w określonych sytuacjach.
W Medicus-Dent Samo Zdrowie leczenie protetyczne prowadzone jest z uwzględnieniem szczegółowej diagnostyki, odpowiednich technik klinicznych i laboratoryjnych oraz zgodnie z aktualną wiedzą medyczną i obowiązującymi standardami.